Rouwen laat zich niet vatten in tijd of vorm. Het is ongekend in duur, soms duurt het een leven lang. Het laat zich ook niet voorspellen in omvang, soms maakt het ziek. Het dient zich onverwachts aan en overkomt je. Naar aanleiding van het overlijden van een naaste, of omwille van een liefde die niet bestemd was om te blijven duren, of om een verloren gegane vriendschap, of om het (moeten) loslaten van een job of een plek, ... . Graag wijd ik er deze blog aan. Niet alleen omdat er over de novembermaand een stemming van rouwen en herdenken hangt. Maar vooral omdat rouw de laatste weken op diverse manieren mijn pad kruist.