Afgelopen maand keerde ik op mijn tocht van mindfulness terug naar het allerleerste moment. Naar mijn allereerste leraar, Edel Maex. Naar mijn allerprilste begin. Met in mijn geest en hart een 'Momentkijker'.

En daar zit ik dan. Dag op dag 48 jaar geworden en na een onweerachtige nacht bij het krieken van de dag klaar voor een eerste uur mediteren. Omringd door een gezelschap van 115 andere stille zielen, samen goed voor 9 nationaliteiten. Enerzijds verheugd om met zovelen mijn nieuwe levensjaar in te duiken, anderzijds bedroefd om het gemis van dierbaren op deze toch wel bijzondere dag. Of hoe ik op dat moment de gekende dualiteit ervaar van ergens willen bij horen en als je er dan eenmaal bij hoort tegelijk weer ergens anders willen zijn.

Deze maand volgde ik in het glooiende landschap van de Tarn in Frankrijk een opleiding tot wandelcoach. We wandelden geen kilometers ver, tot mijn grote verbazing. Wel brachten de vergezichten en de methodiek me dichter bij mezelf, tot mijn grote dankbaarheid.

Terwijl we in deze Goede Week het einde van de Veertigdagentijd naderen (t.t.z. 40 sobere dagen en 6 zon(dige)dagen), loopt vanaf 1 april een driedubbele campagne van de Vlaamse overheid die kan tippen aan de ingetogenheid waartoe de Vastenperiode ons inspireert. De campagne roept namelijk op tot de drie volgende uitdagingen : 30 dagen autovrij, 30 dagen meer groen of 30 dagen stilte zoeken. Het mag jullie niet verwonderen dat ik voor die laatste uitdaging ga : elke dag, 30 dagen lang, 10 minuten stilvallen. En ik nodig jullie graag uit om hetzelfde te doen.