Bij de titel van deze blog verwacht je misschien een drietal concrete tips & tricks over hoe je mindful de zomer van 2023 kan beleven. Al lees je die tools ongetwijfeld ook in het betere dagblad. En - ik geef toe - bij momenten kies ik zelf voor dergelijke promo. Niet deze keer.

Een aantal jaren geleden zag ik voor het eerst Prof. Dr. Elke Van Hoof spreken op een congres voor erkende stress & burn-out coaches. Ze belichtte haar boeiende blik op stress.

Op de tafel van oma en opa liggen twee rechthoekige enveloppen. Op de ene enveloppe heeft opa in zijn mooiste grafietdrukletters ‘mombakkes’ geschreven. In opa’s kleinood voor deze barre tijden weerklinken zijn Antwerpse roots. Op de andere enveloppe staat ‘tottevodde’ neergepotlood. Uit oma’s trendy bescherming voor buitenshuis blijkt dat ze uit een andere provincie komt dan haar levenskompaan.

In de afgelopen maanden heeft zich als een virus een arsenaal aan nieuwe terminologie in onze taal verspreid: anderhalven, e-peritieven, hoestschaamte, toogviroloog,  … . Tot nu toe heeft geen enkel COVID-19-woord mijn taalgevoelige snaar geraakt. Bovendien vind ik sommige termen ronduit verwarrend.

Mijn verjaardagsgebeuren vond plaats in de laatste etmalen van het precoronatijdperk. De blauwdruk van dit  evenement las als een uitgekiend script.

Beste hoogleraar Ronald Purser

Eindelijk vind ik de tijd u van harte te feliciteren met het boek dat u deze zomer publiceerde, ‘Mc Mindfulness. How mindfulness became the new capitalist spirituality.’ Een kritisch boek over mindfulness, zo heb ik het graag. Niet het zoveelste boek in de rij dat ons leert hoe mindful de kat te aaien, of hoe als dummie – what’s in a name? – mindful te worden, of hoe – by all means – af te vallen na enkele minuten mediteren?  Ik geef het grif toe, zulke boeken vullen iets te gretig mijn boekenkast. Al lees ik er zelden nog iets nieuws in. Uw boek daarentegen bejubelt niet alleen de weldaden van mindfulness als evidence based methode. Het slaat in z’n lijvigheid ook kritische nagels op de kop.

Sinds enige tijd heeft onze huiskrant een nieuwe rubriek: Factcheck. In dit artikel wordt vakkundig nagegaan of een persbericht 'helemaal waar', 'een beetje waar' of 'niet waar' is.

Vandaag spelen de Rode Duivels hun eerste EK match. In het bedrijf waar ik die dag in verschillende vestigingen een Mindful@work geef, zijn de werknemers getooid in de Duivelse kleuren. Toch valt er buiten dit kleurrijke gegeven weinig animo te bespeuren. Er hangt een beladen sfeer die allesbehalve te maken heeft met het uitkijken naar het voetbalspel van ons nationaal elftal. Na een pittige reorganisatie van 1.5 jaar geleden wacht het personeel vandaag immers een tweede hervorming op rij. In de ene vestiging is het in de voormiddag nog bang afwachten naar wat die vernieuwing concreet zal inhouden voor hun job. In de namiddag wordt het nieuws, simultaan met mijn sessie, uit de doeken gedaan.

"Mindfulness is geen wondermiddel" blokt De Standaard in de krant van 4 mei jongstleden. "Naargelang er meer onderzoek naar gebeurt", zo verwoordt Filip Raes (professor psychologie aan de KU Leuven en gespecialiseerd in onderzoek naar mindfulness), "blijkt de effectiviteit in het begin altijd overschat." En verder: "Het is geen quatsch, ja, mindfulness werkt, maar het is ook niet het wondermiddel dat wetenschap en media er eerst van gemaakt hebben. Door de hype zijn de verwachtingen opgeklopt geraakt."

Mijn voornaamste intentie van deze blog is datgene delen met jullie wat mij raakt. Soms ga ik hiernaar op zoek. Soms komt iets zomaar op mijn pad en grijp ik die gelegenheid aan onder het mom van serendipiteit. Soms blijft iets maandenlang sluimeren tot ik de juiste toon vind om het onder woorden te brengen. Soms slaat iets meedogenloos hard toe en kan ik er niet om heen.