Klaarheid
Binnenkort worden er in onze tuin een aantal gigantisch grote bomen omgehakt. Althans dat is het plan. Niet in het minst omdat bij hevige storm hun torenhoge nabijheid voor mijn zenhuisje en voor het tuinhuis van de buren (in die volgorde van belangrijkheid :-)) een berekend risico vormt. Los daarvan vooral om mijn behoefte aan klaarte in/op te vullen.
Akkoord, bomen vellen is niet het meest ecologisch vriendelijke plan hiervoor. Ik kan ook (meer) mediteren :-). De meditatietechniek van mindfulness gaat immers terug op Vipassanameditatie, welke letterlijk betekent: helder leren zien. Et voilà, elke dag een pakje verheldering zonder dat daar ook maar één boom voor hoeft te sneuvelen.
En toch kan ik er in mijn behoeftenpiramide niet om heen dat - wanneer ik op ons terras zit - nood heb aan meer (zon)licht en vergezicht. Drop mij in de weidse polders van het vlakke Zeeuwse of Meetjesland en er groeit als vanzelf lichtheid in mijn hoofd, mijn lijf, mijn gemoed. Laat me wandelen langsheen eender welke kustlijn - het liefst met krijtrotsen en al - en ik krijg instant een gevoel van meer vrije (adem)ruimte in mij. Zet mij op een plek met een lumineus panorama en ik bloei mee open.
Klaarheid nodig hebben dus om genietend te relaxeren. Om ruimtelijk te denken. Om vrijelijk te bewegen. Om inkerend op te klaren.
Dat verlangen naar helderheid kwam ik onlangs ook tegen in een gedicht toen ik op de palliatieve dienst van AZ Sint-Lucas liep. Op die dienst zal ik in de toekomst vrijwillig meditaties begeleiden voor zij die er voor open staan en er nood aan hebben. Om verwarring te ontwarren. Om zwaarte te verlichten. Om verduistering te verhelderen. Ook in dat moeilijke en tegelijk kostbare stuk van ons leven.
Na het omhakken van de oude bomen zullen er in onze tuin jonge boompjes worden geplant. Ik beeld me in dat iemand - binnen driekwart eeuw - net zoals mij ook de behoefte zal hebben dan om die groot geworden groene jongens te kappen. Om op zijn of haar beurt meer klaarte bij zichzelf te voeden.
En zo is het immer weer: een komen en gaan. In onze tuin en in het leven.
KUNST
Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid
Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel
De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe
Maarten Bril