Overgave
Alweer een prachtige column van Guinvere Claeys in De Standaard leert me, en misschien ook jou, hoe belangrijk het is om met overgave in het leven te staan. Niet alleen in de dromen die je wilt realiseren. Ook in de ervaringen van het moment zelf. De plezante én de moeilijke ervaringen. Ook diegene die je liever niet wilt ervaren.
"Gemoed
Ik vraag haar waar ik de sokken kan vinden, de nood is acuut. Ik sta met één laatste pantysok in mijn hakken. De tegenhanger heb ik alweer niet kunnen vinden. Sokken verdwijnen. Het is niet anders. Het grootste huishoudmysterie.
Het winkelmeisje kijkt me aan, ze wijst in de juiste richting, en dan vullen haar ogen zich plots met tranen. Ze zegt: 'Sorry, ik moest aan iets denken.' Ze draait zich om en ik zeg alleen maar 'geen probleem'. Een beroerde reactie. Alsof haar tranen een probleem zouden kunnen zijn.
Ik vind het natuurlijk net een van de beste kwaliteiten van ons gemoed. Dat het vol kan lopen. Zelfs schieten. Zeker die onvoorspelbaarheid is prachtig. Een blik, een beweging, één verkeerd woord of net het juiste, en dat rare gemoed kan al vollopen.
Eerst is er schaamte. Zoals altijd over wat je niet onder controle hebt. Je gaat in het verzet. Je voelt snel dat dit zinloos is. Zoals altijd tegen wat je niet onder controle hebt. Dan komt de overgave. Ten slotte de opluchting. Wat een opluchting. In een volgelopen gemoed kun je je wassen.
Ik zie het graag gebeuren. Het verzet, de overgave, de opluchting. Ik ken er die zich prachtig lang kunnen verzetten, en er zijn er die zich zomaar roekeloos overgeven.
Het meisje rekent de vijf sokken nu met een brede glimlach af."