Inspireren is mijn motor. Het liefst met eigen schrijfsels. Evengoed met een podcast, een film, een lied, een gedicht of andere kunst die prikkelt. Dingen die ontroeren, verwonderen, bezielen, verklaren, troosten, ... en waarvan ik  jou deelgenoot wil maken.

16 april 2017
Ontwikkelen

Elk einde een nieuw begin

Vandaag is het Pasen, de dag waarop christenen de verrijzenis van Jezus vieren. En dit op de eerste zondag na de eerste volle maan in de lente. In het Oude Testament is er sprake van Pesach, wat zoveel betekent als voorbijgaan. In meer moderne tijden zingt Raymond van het Groenewoud: 'Als je sterft word je herboren, ik zal zo blij zijn aan de meet.'

Zelf heb ik er 40 dagen zonder alcohol op zitten. Niet dat ik een dagelijkse gebruiker ben, maar in de sfeer van gezelligheid en loslippigheid knelt er toch een goed glas wijn tussen mijn vingers. Dit voor een bepaalde periode laten, scherpt de opmerkzaamheid aan hoe sterk alcohol is ingeburgerd in ons sociaal leven en stemt tot nadenkende vragen. Vragen die de fijne eigenschap hebben om er niet altijd iets mee te moeten doen. Buiten ze zien opwellen, laten sudderen en rusten, en zo wellicht de grootste opdracht van een vraag beleven.

Sinds Witte Donderdag trok ik mezelf naar de eindmeet van Pasen en at ik van 's ochtends tot 's avonds alleen maar kitcherie. Een oud Ayurvedisch gerecht om lichaam en geest te ontdoen van afvalstoffen en om zo meer energie te genereren. Dit korte maar pittige traject (niet in het minst om de vele Indische kruiden die het gerecht bevat) was lastig in die zin dat het mijn honger/verlangen/hunker naar suikers compleet blootlegde, net zoals mijn verslaving aan koffie en chocolade. Naast afkickverschijnselen zoals hoofdpijn en duizeligheid kwam er na enige tijd - paradoxaal genoeg - meer lichtheid in lichaam en geest.

Als kers op de taart van de vastenperiode begeleidde ik op Stille Zaterdag een stiltedag. Thema van die dag: In stilte zijn met geluiden. Tot stilte komen en waken bij wat er ook maar is, en dat op de dag van de Paaswake. Ik maakte er voor de deelnemers en voor mezelf een muzikale hoogmis van met fragmenten uit de Mattheüspassie. Omdat Bach nu eenmaal meer dan wie ook die o zo gevoelige snaar weet te raken van het universele karakter van lijden, de troostende toon om dit met mateloos mededogen toe te laten en de koesterende hoop dat er ook een pad is dat het leven licht(er) maakt. Licht of klaarte, verlossing of verademing, liefde of compassie, ... noem het zoals je wilt. Of misschien net niet benoemen en ontdekken dat alleen muziek het mysterie van leven en lijden kan verwoorden. Zo althans dacht Bach erover, en samen met hem vele mensen die elk jaar opnieuw zalving en vertroosting putten uit zijn Passie. Zo ook ik.

De stiltedag werd verder opgeluisterd door een intens en tegelijk ingetogen klankschalenconcert, gebracht door mijn vroegere buur Kenneth. Iemand die na een zwaar ongeval zijn hele leven 'ommekeerde' en nu doet waarvoor hij intrinsiek is geboren.

Als symbool van zijn 'hergeboorte' gaf ik Kenneth na zijn concert een vervelde slangenhuid mee. Ik kreeg ze zelf van een lieve deelnemer van een van mijn mindfulnesstrainingen. Dit als symbool voor haar proces gedurende die acht weken. Haar lieve korenslang kruipt, zo beschrijft ze, in één ruk uit die vervelde huid. De achtergebleven huid blijft in één stuk over. Niet alleen prachtig om te zien, als symbool van 'telkens opnieuw beginnen' kan dit best tellen. Haar slang is nog jong en zal in de komende tijd om de twee maanden liggen blinken in haar nieuwe huid. Ongeveer net zo lang als een mindfulnesstraining duurt, als de vastenperiode duurt, ... doet het knappe ding erover om zich te herbronnen, keer op keer.

Of je nu gelovig bent of niet, een periode van inkeer - hoe lang of hoe kort ook - maakt broos en sterk, confronteert en inspireert.

Vandaag worden eieren geraapt als symbool voor nieuwe levenskracht. Zelf hef ik het (wijn)glas op nieuwe veerkracht en begin ik van voren af aan. Elk einde een nieuw begin.

Ongeveer 364.501 keer per dag begint er ergens op aarde een nieuw leven en een nieuw verhaal, zo lees ik op de website van Lieve Blancquaert.

Ook dat van jou.

Zoals Emmet Fox schrijft:
'Each day is a new life.
Each moment is really a new life.
What we call memories are really present thoughts.
What we call anticipations are really present thoughts.
No one has ever lived in any moment except the present.'

Een fijne Pasen!