'Troost'prijs
Vrouwelijke ondernemer van het jaar ben ik niet geworden. Toch viel er de dag na het uitreikingsevenement een mailtje in mijn bus dat aan geen enkele prijs, nominatie of award kan tippen. Jullie mogen even meelezen over mijn schouders. Ik zou het in zekere zin een 'Troost'prijs kunnen noemen, maar dan enkel en alleen omdat de mail komt van Wendy, die de fantastische familienaam 'Troost' draagt.
Beste Mieke,
Hierbij een tekstje dat ik graag naar u doorstuur, gewoon omdat het op dit moment in mij opkwam, omdat ik mijn gevoel wil volgen, omdat ik op die manier even 'stil' sta in mijn dag vol drukke bezigheden... maar vooral als dank aan jou.
Ik ging naar de mindfulness met de bedoeling om anderen te helpen, mijn patiëntjes op mijn werk, mijn kindjes thuis, ... maar ontdekte al snel gaandeweg de sessies dat ik mezelf hielp en dat alles begint bij jezelf.
Ik heb meer geleerd over mezelf, ik heb geleerd mezelf meer te aanvaarden om hoe ik ben, om wie ik ben. Ik voelde me al vrij goed in mijn vel als ik met de training begon, had al redelijk wat watertjes doorzwommen en hier mijn lesjes uit getrokken waardoor ik er telkens weer wat sterker uitkwam.
Maar mindfulness heeft het laatste stukje van de puzzel gelegd,
het laatste stukje om rust te vinden in mijn leven en in mezelf,
het laatste stukje om gelukkig te zijn met mijn leven en met mezelf,
het laatste stukje om mij 'heel' te maken,
het laatste stukje zelfvertrouwen dat nog ontbrak.
Ik kijk er sindsdien elke dag naar, naar de puzzel, de prent van mijn leven,
soms van dichtbij, soms van wat verder weg.
Ik kijk vol bewondering, alsof ik even terug een kind ben,
ik ruik het, ik voel het, ik hoor het, ik proef het.
Ik kijk ernaar, niet om te zien hoe het er gisteren uitzag
of om te denken aan hoe het er morgen zal uitzien.
Ik kijk om te zien hoe het er vandaag uitziet,
hier en nu, op dit moment.
En ik zie dat het prachtig is!
Ik voel dat ik leef!
Hartelijk dank, Mieke, dat jij dit mogelijk hebt gemaakt. Je hebt een plaatsje in mijn hart!
Wendy Troost